لنز (20mm F2.8 (SAL20F28 (دانشنامه فنی - معرفی لنزهای دوربین های دیجیتال - α سونی)

• فرمت منحنی تصویر : فرمت منحنی تصویر : 35mm (زاویه دید 94 درجه)
• فاصله کانونی معادل هنگامی که بر روی یک دوربین DSLR از نوع APS-C نصب شده باشد : تقریباً 30 میلی متر (زاویه دید 70 درجه)
• ساختار لنز : متشکل از 10 عدسی در 9 گروه
• تیغه های دیافراگم : 7 (دیافراگم مدور)
• کمترین فاصله فوکوس : 0.25 m / 9 – 7 / 8”
• بیشترین ضریب بزرگنمایی : 0.13x
• اندازه فیلتر : 72mm
• پوشش لنز : bayonet – mount petal
• ابعاد (حداکثر میزان قطر X طول ) : ”78x 53.5mm / 3-1 / 16 x 2 – 1 / 8
• وزن : تقریباً 250 گرم
زاویه دید فوق العاده باز که عمق و جاذبه را در مقیاس بزرگ به تصویر می کشد.

ناحیه ی تصویر برداری لنز فوق باز 20mm F2.8 (SAL20F28) در مقایسه با لنز استاندارد 50mm 4 برابر بیشتر است. هنگامی که این لنز به یک دوربین SLR فرمت 35 میلی متری متصل شود زاویه دید 94 درجه ارائه خواهد کرد و هنگامی که بر یک دوربین SLR دیجیتال فرمت APS-C نصب شود، دارای زاویه دید 70 درجه خواهد بود. در تنظیمات دیافراگم بسته، میزان عمق میدان بیشتر می شود، به طوری که تبدیل به یک لنز Panfocus شده و قادر است عناصر پس زمینه و پیش زمینه را به شفافیت یکسان ثبت نماید.
به مدد بهره گیری از فناوری عالی اپتیک، واگرایی کروی در گوشه های تصویر در محدوده ی فوکس از بی نهایت تا کمترین فاصله ی تصویر برداری یعنی 25 سانتی متر به حداقل می رسد. مکانیزم فوکوس عقب، امکان فوکوس خودکار بسیار سریع را برای تصاویر در حال حرکت عملی می سازد در حالی که روزنه دیافراگم 7 تیغه ی مدور، باعث محو یکدست پس زمینه و وضوح هر چه بیشتر سوژه می گردد.

لنز چشم ماهی 16mm F2.8 (دانشنامه فنی - معرفی لنزهای دوربین های دیجیتال - α سونی)

(sal16f28) fisheye Lens

o فرمت منحنی تصویر: 35mm (زاویه دید 180 درجه)

o فاصله کانونی معادل هنگامی که بر روی یک دوربین DSLR از نوع APS-C نصب شده باشد : تقریباً 24 میلی متر (زاویه دید 110 درجه)

o ساختار لنز : متشکل از 11 عدسی در 8 گروه (شامل 1 فیلتر)

o تیغه های دیافراگم : 7

o کمترین فاصله فوکوس : 0.2 m / 7 – 7 / 8”

o بیشترین ضریب بزرگنمایی : 0.15x

o اندازه فیلتر : داخلی (4)

o پوشش لنز : ثابت

o ابعاد (حداکثر میزان قطر X طول ) : 75 x 66.5mm / 2-15 / 16 x 2 – 5 / 8”

o وزن : تقریباً 400 گرم

چشم انداز منحصر به فرد چشم ماهی Fisheye که افق دید شما را در عکاسی گسترش می دهد.

لنز چشم ماهی مدل (sal16f28) 16mm F2.8 یک لنز سازگار با فرمت 35mm و با زاویه دید 180 درجه می باشد. با این لنز می توانید زیبایی هایی را که همیشه وجود دارند ولی شما با چشم معمولی قادر به دیدن آن ها نیستید ، ببینید. کلید این دید شگفت انگیز، اعوجاج بصری قوس دار است که باعث می شود عناصر طولی همچون خط افق ، بصورت خمیده مشخص شوند. با بهره گیری از مزیت این اعوجاج ، لنز قادر است تا چنین تصاویر بی نظیری را تولید کند.

شما می توانید با تغییر موقعیت عناصر موجود در فریم، تاثیر اعوجاج را بر روی تصویر مورد نظر کنترل کنید و همچنین می توانید با عکس برداری از سوژه در فواصل خیلی نزدیک این تاثیر را افزایش دهید. با لنز چشم ماهی 16mm F2.8 می توانید از فاصله 20 سانتی متری، تصاویر کلوزآپ شگرف و جذابی را که دارای پرسپکتیو اغراق آمیزی هستند، بگیرید. این لنز مجهز به فیلترهای معمولی ، O56 , A12 و B12 می باشد.

+ نوشته شده توسط آرش در سه شنبه 5 مهر1390 و ساعت 22:28 | نظر بدهید 

آزبُرن و نمایشنامه ی معروف اش (معرفی کتاب)

عنوان کتاب: با خشم به گذشته بنگر

نویسنده: جان آزبُرن

مترجم: هومن عابدی

ناشر: سیب سفید

سال نشر: تهران 1382

تعداد صفحات: 119 صفحه

شمارگان: 2000 نسخه

این نمایشنامه آن چنان مطرح است؛ که می توان گفت زیاد احتیاج به معرفی ندارد. هم «آزبُرن» نویسنده ی نمایش؛ و هم این اثرش – « با خشم به گذشته بنگر»- که معروف ترین و جنجالی ترین اثر این نمایش نامه نویس معاصر انگلیسی است. اثر دارای ریتم جذابی است؛ روان پیش می رود و تاثیر گذاری اش اگر با شخصیت ها هماهنگ بشوی، دیرپاست. حال و روز روایت داستان نیز با «ایران» امروز تا اندازه ی زیادی، اگر کاملاً همخوان نباشد، نزدیک است. به هر روی اگر علاقه مندِ به خواندن اثری هستید، از یک سری جوان انگلیسی و در اواخر دهه ی پنجاه و مشهورِ به «مردان جوان خشمگین»؛ این اثر یکی از پرجاذبه ترین آثار، و خود نویسنده نیز مشهور است به سردمداری آن گروه؛ گروهی که در آن روزها همان طور که گفته شد؛ شهره شده بودند به «مردان جوان خشمگین».

اسفندیار درب کوشکی

معلق در دستان هيچكاك ؛ وقتي خود او تهيه كننده است (سینمای داستانی - نقد و بررسی)

عنوان فیلم: پنجره‌ي عقبي

كارگردان و تهيه كننده: آلفرد هيچكاك

فيلمنامه: جان مايكل هايس

داستان: كورنل وولريچ

موسيقي: فرانس وكسمن

موسيقي: فردريش فن فلوتو

فيلم‌بردار: رابرت بركز

تدوين: جرج توماسين

«هیچکاک کارگردان» ، «هیچکاک تهیه کننده» :

اين فيلم را «هيچكاك» در سال 1954 ، در همان سالي مي‌سازد كه «حرف م را نشانه‌ي مرگ بگير» را ساخته بود. در آن فيلم نيز «هيچكاك» هم تهيه كننده بود ، و هم كارگردان. يعني به آن قدرت رسيده بود كه بتواند به عنوان يك كارگردانِ مولف، تهيه كننده‌ي خود باشد و بدون دغدغه به كار اصلي‌اش بپردازد. بدون مزاحمت و بدون فشارهايي كه سال‌ها پيش متحمل مي‌شد. فشارهايي كه «هيچكاك» در فيلم‌هايي همچون «ربكا» از سوي تهيه كننده متحمل شده بود. تهيه‌كننده‌ي پرمداخله‌اي همچون «سلزنيك».

اين سال‌ها، يعني سال‌هاي مياني دهه‌ي 50 زماني است؛ كه «هيچكاك» به اوج اقتدار و ارتباط با تماشاگر رسیده بود و مي‌توانست با يك قصه‌ي خاص همچون «پنجره‌ي عقبي» چنان بيننده را سرگرم و سحر كند ، كه خود مي‌خواهد و خودش درك مي‌كند. به ديگر سخن اگر «هيچكاك» آدم سال هاي فيلمي چون «ربكا» بود ما هيچ وقت شاهد اثري تا اين حد شخصي و تا اين اندازه تماشاگر پسند از سوي «هيچكاك» نبوديم. بي‌شك تهيه‌كننده‌ها كمتر به اين ريسك تن در مي‌دادند كه بازيگر اصلي «جيمز استوارت» با پايي شكسته در طول فيلم نشسته باشد، و تنها پنجره‌هايي در آن سوي حياط رابط او با جهان بيرون باشند. به عبارت ديگر وجود چنين لوكيشن و داستاني ، پشت هر كارگرداني را خواهند لرزاند؛ مگر آن كه «هيچكاك» باشي و بداني كه چه مي‌خواهي انجام دهي، درست و دقيق.

خلاصه‌ي داستان: يك عكاس مطرح خبري به علت تصادف، هنگام عكس برداري در مسابقه‌ي اتومبيل راني در صندلي چرخ دار است. او به دليل بي‌كاري وقت خود را به نگاه كردن از پنجره‌ي خانه‌اش به ساكنان آپارتمان‌هاي رو به حیاط می گذراند. در ساختمان های روبرو آدم هایی متفاوت زندگی می کنند.

1- رقاصه ای زیبا که مردهای متفاوتی اطراف او پرسه می زنند.

2- زوجی که تازه ازدواج کرده اند و مدام در حال عشق بازی اند.

3- زوج بدون فرزند و دارای یک سگ.

4- موسیقیدانی که چندان موفق نیست.

5- یک زن مجسمه ساز.

6- مردی با شغل فروشندگی که زنی فلج دارد.

و اما قهرمان داستان:

قهرمان داستان با نام «جف» و با بازی «جیمز استیوارت» معشوقی دارد به نام «لیزا» با بازی «گریس کلی»؛ البته «لیزا» نیز سخت عاشق «جف» است و عشق «لیزا» به جف مشخص ترین عنصرِ داستانی این قصه است. سپس در طول داستان بحران هایی در خانه های روبرو و به ویژه یکی از خانه ها رخ می دهد، که سرانجام «لیزا» و «جف» به شدت درگیر آن می شوند. در پایان «جف» گرچه پیروز می شود، اما پای دیگر او می شکند، و باز در همان آپارتمان و رو به همان پنجره زمین گیرتر از پیش می ماند تا پایش بلکه از گچ بیرون آید.

کارگردانی:

1- ترکیب دو جزء یا دو مکان در یک کل به هم پیوسته.

کارگردانی این فیلم یک کل به هم پیوسته است، اما به دو قسمت کاملاً مجزا تقسیم شده است. یکی همسایه ها که آنان را ما مدام در یک نمای باز یا کمی نزدیک تر به واسطه ی «جف» و دوربین است می بینیم، یعنی حتی اگر نزدیک هم می شویم تخت، دور و تنها به واسطه ی «جف» است. و دیگر زندگی «جف» که او به شدت زمین گیر و ساکن است. در اولین نگاه پشت آدم از این عدم تحرک در یک «تریلر» می لرزد، اما «هیچکاک» از همین عنصر برای ایجاد اوج تعلیق استفاده ی کامل را برده است؛ چرا؟ چون ما تنها از طریقِ منظر شخص اول فیلم است، که با روایت آشنا می شویم؛ پس اوج هم ذات پنداری و همراه با شخصیت اول و زاویه ی نگاه او؛ رمز جاودانگی این اثر در ساخت تعلیق، در همین نکته است.

2- حرکت های دوربین

در این فیلم دوربین دارای دو ساختار تقریباً متفاوت است، و برای حرکت. یکی آن جایی که «جف» و «لیزا» هستند و دیگر حیاط و پنجره های آن سوی حیاط و در روبروی «جف». دوربین وقتی «جف» و «لیزا» را نشان می دهد تا حد بسیاری ثابت و متمرکز است، اما به محض آن که سراغ آن سوی حیاط می رود، به شدت متحرک و سیال می شود. البته در ابتدای فیلم و تنها در یک پلان سکانس قوی و طولانی و در سکانس آغاز فیلم ما با دوربین سیال به درون اتاقِ «جف» هم می رسیم و از آن چه بر او رفته مطلع می شویم ، بدون دیالوگ و با تصویر و فقط با زبان دوربین.

3- کارِ کارگردان با صدا

فیلم «پنجره ی عقبی» فیلمی تصویر مدار است. جلوه های تصویری در آن ناب، قدرتمند و بی نظیر و پیش برنده است، اما صدا نیز در حد اعجاز غوغا می کند. برای رساندن این منظور تنها اشاره به موسیقی دانی که در پشت یکی از همین پنجره ها زندگی می کند، کافی است. موسیقی دان در طول کار با نواختن و اجرای غیر منظم و تکه تکه، از آهنگ اش فیلم را همراهی، و سپس در پایان وقتی قصه به اوج می رسد، موسیقی او نیز در اوج و هماهنگی کامل است. کاملاً مشخص است ، که این استفاده ی نمادین و هماهنگ بدون آن که بیننده به وضوح وجود آن را درک کند، اما تاثیرش را به بهترین شکل دریافت نماید تا چه اندازه سخت و استادانه است. هم چنین فیلم با دقت تمام و با صدا فضای کامل یک شهر را می سازد، فضایی قوی، پرتحرک و در عین حال وهم آور و ترسناک.

تمثیل ها:

در این فیلم «هیچکاک» ، مثل همه ی فیلم های او، تمثیل ها حضوری قدرتمند، اما هماهنگِ با پی رنگ قصه دارند. پا شکستگی «جف» نشانی از عشق او به «لیزا» اما نشان دهنده ی امتناع او از ازدواج و به عبارتی بند و بست های ازدواج است. کل فضا و قصه، نمادی از شهر و جامعه ی بشری است. زن رقاص نمادی از زن و جاذبه های اوست. زوج تازه ازدواج کرده ، تمثیلی از روابط خانوادگی وعشق است و در ابتدای ارتباط. زن و مردی که به شدت دلبسته ی سگ خود شده اند، مسخ شدگی به چیزی در پشت روابط خانوادگی است. و سرانجام مردی که زن خود را می کشد، رسیدن به شکلی از روابط شکست خورده ی انسانی است، در ازدواج یا هر چیز دیگر. در پایان یادمان باشد، چنان این تمثیل ها در ساختار داستان پیچیده و هماهنگ پیش رفته اند، که نه تنها مانعی در گسترش داستان نیستند ؛ بلکه داستان با این ها بو و رنگ بسیار ویژه و سینمایی پیدا کرده است. و البته اگر «هیچکاک» تهیه کننده ی این کار نبود شاید فیلم بدین شکل پیش نمی رفت، و کاملاً هیچکاکی نشده بود.

ایرج فتحی

+ نوشته شده توسط آرش در پنجشنبه 24 شهریور1390 و ساعت 0:49 | نظر بدهید