۱۳۸۸ دی ۲۸, دوشنبه

يك تعليقِ به تمام عيار (سينماي خانگي)

اگر به واقع قصد داريد يك دو ساعت جذاب و كاملاً هيجان انگيز داشته باشيد، بدون آن كه با يك هيجان كاذب بخواهند شما را با اين فيلم‌هاي اكشنِ بي‌محتوا سرگرم كنند؛ به نظر من ديدن اين فيلم از هيچكاك – «حرف M را نشانه‌ي مرگ بگير» - واقعاً شما را به يك جذبه‌ي عميق فرو خواهد برد. فيلم‌نامه بر اساس نمايش‌نامه‌اي از «فردريك نات» نوشته شده است. بازيگران هم به ترتيب نقش؛ «ري ميلند»، «گريس كلي»، «رابرت كامينگز»، «جان ويليامز» و «آنتوني داوسن» اند، كه همگي بدون استثناء يك بازي كامل، قدرتمند و ويژه از خود بروز مي‌دهند. بازي‌هايي قدرتمند و جذاب، كه در يك اثر بسيار استادانه، با يك قصه‌ي قوي چنان عالي كارگرداني شده‌اند، كه هنوز كه هنوز است، پس از گذشت سال‌ها، اين فيلم زنده و سرحال آدمي را درگير خود مي‌كند. انگار نه انگار كه «هيچكاك» اين فيلم را حدود شصت و شش سالِ پيش ساخته است. البته فيلم رنگي است، اما باور كنيد رنگ گرچه تاثيرگذاري خودش را دارد، اما اگر اين فيلم از رنگ هم برخوردار نبود؛ بخش بسيار عمده‌اي از جذبه‌ي خود را باز همچنان محفوظ نگه مي‌داشت و با قدرت به شما هديه مي‌نمود. به عبارتي با آن كه فيلم از مكان‌هاي زيادي سود نمي‌برد، و با اين كه حجم زيادي بازيگر در اختيار ندارد، و همچنين يك گلوله در آن شليك نمي‌شود؛ اما باور كنيد، به راحتي و هر لحظه با يك وضعيت تكان‌ دهنده‌ي عميق، چنان روبرو خواهيد شد، كه اين اثر را هيچ گاه از ياد نخواهيد برد. به جز اين فيلم، بدون آن كه بخواهد چيزي به شما تحميل كند، بخش عمده‌اي از روابط خانوادگي را بسيار عميق و دقيق به نقد مي‌كشد. يك نقدِ ژرف بدون آن كه آدم اين احساس را در طول فيلم داشته باشد؛ كه انگار كارگردان يا عوامل مي‌خواهند چيزي به من بگويند. به عبارتي، پس از پايان گرفتنِ فيلم است كه تازه فيلم شروعِ به آغاز مي‌كند و آرام در ذهن شما ته نشين مي‌وشد. البته با دريافت‌ همه‌ي اين‌ها كه گفته شد، به جز كارگردانيِ آدمي بزرگ به مانند هيچكاك شما با يك فيلم‌برداري تقريباً بي‌نقص از يك فيلم‌بردار بزرگ روبرو هستيد به نام «رابرت بركز» و همچنين از يك تدوين زيبا نيز لذت خواهيد برد؛ عهده‌دار اين تدوين زيبا و حساب‌شده هم «رودي ‌فر» است. به هر صورت اگر انگيزه و حال ديدنِ يك فيلم جذاب و عميق و جنايي را داريد در ديدن اين اثر شك نكنيد. نسخه‌اي كه من ديدم و دارم، زيرنويس بدي هم نداشت. اميدوارم شما هم با ديدن يك نسخه شبيه به آن از لذت ديدنِ يك اثر «هيچكاكي» بهره‌مندي كافي را ببريد.

مصطفي دارابي‌پور

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر