نویسنده: جورج برنارد شا
مترجم: رضا شیرمرز
ناشر: نشر قطره
سال انتشار: چاپ اول 1386
تعداد صفحات: 247 برگ
از آثار «برنارد شا»، نویسنده ی شهیر ایرلندی تاکنون به زبان فارسی، ترجمه های بسیاری داشته ایم؛ اما یقیناً همه ی آثار او به فارسی ترجمه نشده است. به عبارتی «برنارد شا» گر چه رمان نیز نوشته است، اما بیشترین توجه به وی به خاطر آثار نمایشی وی بوده است.
و شاید کمتر نویسنده ای به اندازه ی او این چنین درگیر با ادبیات نمایشی و تأتر بوده است. خودش در نقلی مستقیم در مقدمه ی همین ترجمه بر این نکته این چنین تصریح دارد: «من یک نمایشنامه نویس حرفه ای هستم و از سال 1892 تا به حال قلم گردانده ام. راستش را بخواهید، من نمایشنامه نویسی عادی نیستم. تخصصم در خلق نمایشنامه های ضد اخلاقی و برخاسته از ارتداد و بدعتگذاری است. شهرت من به آن سبب عالم گیر شده که مردم را به بازگشت به اخلاقیات فرا می خوانم. من نمایشنامه می نویسم تا انسان ها را ماهرانه و هنرمندانه با اخلاق آشتی بدهم وگرنه چه انگیزه ی دیگری می تواند مرا به نوشتن ترغیب کند. اگر نمی گذاشتند نمایشنامه های ضداخلاقی و بدعتگذارانه و الحادی بنویسم، افکارم را با سخنرانی و یا از طریق کتاب انعکاس می دادم.» و البته چه کسی بیشتر از «برنارد شا» با همین زبان طنز و این قوه ی عجیب و غریب در ساخت شخصیت های خاص به جنگ رذالت های اجتماعی می رفت و پرده از چهره ی نگره های احمقانه برداشت. به هر روی در این اثر با هفت نمایشنامه ی کوتاه طرف اید، که هر کدام از دیگری جذاب تر است؛ گر چه من خودم «دروغ های هنری عاشق» را بیش از همه پسندیدم.
اسفندیار درب کوشکی