روایتی منحصر به فرد، آن هم در سینمای خودمان (سینمای خانگی)

«چه کسی امیر را کشت؟» ، به طراحی و کارگردانی «مهدی کرم پور» روایتی است نو با زاویه دید سوم شخص از تیمارستانی گرد، به وسعت زمین.

به عنوان یکی از مخاطبان سینمای ایران، مهمترین مساله برای من، پس از دیدن فیلم، روبرو شدن با روایتی نو و به دور از تقلیدهای رایج و وامداریِ اپیدمی شده از فیلمهای هالیوودی بود (البته در اکثر فیلم ها ، نه همه) .

همان طور که گفته شد، این فیلمنامه با طراحی مهدی کرم پور، و نویسندگیِ خود او ، به همراه « مهدی کیاخسرو نقیبی» شکل گرفته، که خالق شیوه ای نو در روایت است. شکلی که نه تنها خسته کننده نیست، بلکه بسیار با بافت نمایشی اثر سازگار و تاثیر گذار است.

نکته ی دوم، بازیِ زیبای بازیگرانی چون زنده یاد خسرو شکیبایی ، محمدرضا شریفی نیا، امین حیایی ، نیکی کریمی، الناز شاکردوست ، آتیلا پسیانی و مهناز افشار است. انتخاب بازیگران ؛ که توسط محمدرضا شریفی نیا انجام شده است، پس از دیدن فیلم بسیار به جا و در خور تحسین می نماید. بازی خسرو شکیبایی (در نقش مردی بی سواد و لمپن مآب، با خلق و خوی رایج در محله های جنوب تهران) در نقشی نسبتاً متفاوت آن قدر راحت و به قولی زیرپوستی است که شکیبایی بودن او فراموش و اکبر - نام او در فیلم- بودن او مدام در ذهن مخاطب تثبیت می شود. طراحی صحنه از دیگر نکاتی است که بسیار به روایت اثر یاری رسانده ، به این صورت که هر کدام از شخصیت ها در محلی دیده می شود که با شخصیت او سازگار است. مثلاً مکان خسرو شکیبایی (با توجه به توضیحی که درباره ی شخصیتش در فیلم، داده شد) در دفتر کارش با چرتکه ای قدیمی و آویزان پشت سرش ، مطالب گفته شده از سمت او را رساتر و دلنشین تر می سازد.

از دیگر نکات بسیار مهم این اثر ، تدوین آن است چرا که یکی از مهمترین و تاثیرگذارترین ابزار بر روایت خاص این فیلم، زمان قطع گفت و گوی هر شخصیت به دیگری است و این خود از مهمترین فاکتورهای روایت زیبای این فیلم است؛ که توسط نازنین مفخم به شکلی قابل قبول و در خور تحسین، انجام گرفته است.

کارگردانی فیلم، به شکلی نسبتاً کلاسیک انجام شده و از نوین، متفاوت و آوانگارد بودن فیلمنامه، سر و گردنی پایین تر است. با این حال، کم نقص و گاهی زیباست. ( مثلاً در نمایی که ما مهناز افشار را از پشت آب جوش داخل دیگ می بینیم) از عوامل تاثیر گذار دیگر فیلم می توان به زنده یاد مهرداد فخیمی به عنوان مدیر فیلمبرداری ، فردین خلعتبری : آهنگساز ، محمود سماک باشی : صدابردار، مهدی شیرازی : گریم، پیمان جعفری : مدیر تولید و مرتضی رزاق کریمی به عنوان تهیه کننده اشاره کرد.

در یک شمای کلی ، این فیلم از میان فیلمهای ایرانی که در ویدئوکلوپ های شهر یافت می شود ، اثری است موقر، کم عیب و دیدنی که با اندک هزینه قابل دسترسی است . با امید به این که شاهد بیشتر شدن روز به روز چنین آثاری در سینمای ایران باشیم، این نوشته را کوتاه می کنم.

سروش